Της Έλλης
Φρεγγίδου
«Τις ημέρες με διώχνεις Γεννάς τσιμέντο,
αντιμάχεσαι τα χρώματα
της φύσης σου
Μ’ αγαπάς
-το νιώθω-
μα συχνά δε μου το δείχνεις
Κουρνιάζω
στα κίτρινα σπαρτά
στα ρήγματα των δρόμων
στα σιωπηλά βουνά σου
Τις νύχτες πάλι
εξαϋλώνεσαι
Με ξεχνάς και ξεχνιέμαι
Όμορφη πόλη,
συντεθειμένη από τις γειτονιές σου.»
(Η άλλη πόλη, 2015, αδημοσίευτο)
Ημέρες Χριστουγέννων και η πόλη μας επιχειρεί να φορέσει κάπως αδέξια «τα καλά της». Λίγα καινούρια στολίδια που να μπορούν να χρησιμοποιηθούν «δια πάσαν εορτή» φωτίζουν κάπως δειλά την είσοδο της πόλης. Θυμάμαι την ερώτηση ενός συμφοιτητή μου, όταν γνωριστήκαμε και είπαμε τους τόπους καταγωγής μας: «Και τι έχει δηλαδή το Κιλκίς;». Εκείνος, βλέπεις, ερχόταν από τη Λάρισα, μεγάλη πόλη γαρ και πασίγνωστη για πολλά. «Αλήθεια, τι έχει;» αναρωτήθηκα με τη σειρά μου.
Κάθε φορά που επισκέπτομαι μια πόλη κάνω στο νου μου τις συγκρίσεις μου. Διαπιστώνω πως το Κιλκίς κάθε άλλο παρά στερείται φυσικής ομορφιάς. Αντιθέτως, η γεωγραφική του θέση, τα χρώματα της κάθε εποχής στο φυσικό του τοπίο, τα σημάδια της ιστορίας καθώς τα χρόνια κυλούσαν πάνω του, κάνει τον τόπο μας μοναδικά αξιοπρόσεκτο. Ποιος φταίει, λοιπόν, που βρισκόμαστε τόσο χαμηλά στις ταξιδιωτικές επιλογές των Ελλήνων;
Όπως οι περισσότεροι, έτσι κι εγώ, αρχικά απέδωσα την ευθύνη στην πολιτεία και τους τοπικούς άρχοντες που πέρασαν, κατά καιρούς, από την πόλη μας. «Κάθε φορά ψηφίζουμε και τίποτα δε γίνεται, ούτε πέτρα πάνω στην πέτρα...», ακούμε, συχνά, στις συζητήσεις μεταξύ κιλκισιωτών. Νομίζω πως αυτή η κουβέντα εδραιώθηκε μέσα μας και με τα χρόνια έπεισε εμάς τους ίδιους τους πολίτες, πως ο τόπος μας δεν είναι όμορφος και πως δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ.
Ακολούθησε μια δεύτερη σκέψη: «η δική μας ευθύνη ποια είναι;». Άλλωστε, κανείς δε μας βάζει το μαχαίρι στο λαιμό κάθε φορά που ψηφίζουμε στις εκλογές. Άσε που χρειάζεται να αναρωτηθούμε «πώς προσφέρω εγώ σε αυτήν την πόλη;». Η πικρή αλήθεια είναι πως όλοι μας είμαστε συνένοχοι και την αφήνουμε να μαραζώνει μέσα στην αφάνειά της.
Ανταποκρινόμαστε με τόση χαρά στις προσκλήσεις των φίλων μας για βόλτα στη Θεσσαλονίκη. Στα εμπορικά κέντρα, στο κέντρο για φαγητό, στην αγορά, στην παραλία για καφέ, κι ας έχουμε να παρουσιαστούμε το πρωί της Δευτέρας στο εργοστάσιο της βιομηχανικής περιοχής του Κιλκίς.
Τις προάλλες πήγα εκδρομή με το αμάξι στην περιοχή της Γουμένισσας. Γέμισαν τα μάτια μου από κιτρινοπράσινα φύλλα μέσα σε έναν ορίζοντα που δε σταματά πουθενά. Κι όλο αυτό με γέμισε θλίψη.
Μην ψάχνετε αλλού: δεν τον αγαπάμε τον τόπο μας, συμπολίτες μου. Δεν το φροντίζουμε κι έτσι δεν πάει ένα βήμα παρακάτω και δεν εξελίσσεται. Μιλώ, σχεδόν, καθημερινά με νέους ανθρώπους. Απειροελάχιστοι φαντάζονται το μέλλον τους εδώ, κι όσοι μένουν τελικά στην περιοχή το αντιλαμβάνονται λίγο έως πολύ ως λύση ανάγκης.
Κάποια στιγμή, με μερικούς φίλους, φτιάξαμε μια ομάδα δράσης και διαλόγου για το Κιλκίς με το όνομα «Ανήσυχα Πνεύματα», χωρίς πολιτικό χρώμα αλλά με μοναδικό σκοπό την ποιοτική αναβάθμιση της πόλης. Το αξιοπερίεργο ήταν πως από τον αρχικό πυρήνα των 20 ατόμων της ομάδας, μονάχα 7-8 άτομα κατάγονταν από το Κιλκίς. Κάτοικοι λόγω μετάθεσης, γάμου ή επαγγελματικής ενασχόλησης και ενδιαφέρονταν περισσότερο από όσους ήταν γέννημα θρέμμα του τόπου μας!
Συμμετέχω σε εκδηλώσεις του Κιλκίς, από τη θέση του ομιλητή ή του διοργανωτή περίπου από το 2006. Πέτυχα το συνεδριακό μας στις «καλές» εποχές του, κατάμεστο (τη λέξη πια δεν τη χρησιμοποιεί κανείς φορέας στα δελτία τύπου του), με κόσμο γεμάτο ενδιαφέρον για τα τοπικά δρώμενα. Σήμερα, ακούω τους διοργανωτές να λένε «Όχι στο συνεδριακό, δε γεμίζει με τίποτα. Να βρούμε μια πιο μικρή αίθουσα». Μα, δε φταίει αυτό που δε γεμίζει πια αλλά εμείς που έχουμε ξεχάσει να συμμετέχουμε, που δε δίνουμε πια ζωή με την παρουσία μας σε κάθετι που συμβαίνει.
Την επόμενη φορά που κάποιος φίλος σας θα σας καλέσει στη Θεσσαλονίκη για καφέ, κάντε την αρχή και προσκαλέστε τον στην πόλη μας. Να πάτε για ψάρι στη Δοϊράνη, να περπατήσετε παραλίμνια, να ανεβείτε στο Καβαλάρι και να έρθετε σε επαφή με τη φύση. Να δείτε το χρώμα των λιμνών να αλλάζει στο Σκρα, να ανακαλύψετε την εκπληκτική ελληνική κουζίνα στο Φανό, να επισκεφθείτε τον αρχαιολογικό χώρο του Παλατιανού. Να περιδιαβείτε στα στενά της πόλης μας, να βρεθείτε στον Άι Γιώργη και στο Σπήλαιο. Να δροσιστείτε με «ξινό νερό» από την πηγή του Μεταλλικού.
Εμείς δίνουμε αξία σε ό,τι αγαπάμε και με την αγάπη μας το βλέπουμε να μεγαλώνει και να γίνεται μέρα τη μέρα ομορφότερο.
Έλλη Φρεγγίδου, M.Sc.
Ψυχολόγος Α.Π.Θ.
21ης Ιουνίου-Αθ. Τσούντα
Τηλ. γραφείου: 23410-27014, κιν: 6946081649
e-mail: elli_kilkis@yahoo.gr
www.psyxotherapy.gr/ frengidou.blogspot.gr
